Vandaag was onze laatste werkdag in de kerk van Polota. Bij aankomst stonden er al heel veel mensen te wachten, iets waar we al een beetje bang voor waren. En helaas gebeurde dit dus ook.
Als een geoliede machine werden alle behandelstoelen klaargemaakt, alle instrumenten neer gelegd en de intake hoek ingericht.
In een rap tempo werden de mensen gescreend aan de deur en binnen gelaten. Vandaag hadden we namelijk maar een halve dag. Dat is altijd zo alleen dan hebben we de hele middag voor wat uitloop en daarna kunnen we alles rustig tellen en opbergen. Vandaag was ons echter verteld dat er een extra mis was ingelast om 14 uur. Dus dat betekende echt om uiterlijk 12:45 de laatste patiënt de stoel uit. Gelukkig was Miranda omloop uitgepalmd en kon zij alle kisten met materialen al tellen en op data controleren en het-inrichten.
Toen om 12 uur de deur van de kerk dicht ging stonden er nog 20-30 mensen te wachten die we dus helaas niet meer konden behandelen. Altijd een erg moeilijk moment.
Nadat alles opgeruimd was hebben we buiten geluncht. Met onze Rolex en Ruth heeft verse ananas voor ons klaargemaakt als toetje.
Ondertussen waren Thérèse en Jimmy even in overleg met de priester en de vertegenwoordiger van de kerk. En namens hen werden alle vrijwilligers en Stichting Help UGanda (HUG) bedankt voor de inzet en het vele werk wat er weer gedaan was. En de hoop werd uitgesproken dat we volgend jaar weer komen!
Terug in het hotel was het tijd om, onder het genot van een drankje wat administratieve dingen af te handelen en nog even wat te kletsen met de Ugandese tandartsen en de heren van de sterilisatie. Waarna we afscheid hebben genomen van Ruth, Boaz, Rashid en Bbira.
Ingrid, Marjolein en Babette hadden inmiddels al hun spullen ingepakt en om klokslag 16 uur werden ze opgehaald. Zij gaan nog een week met z’n drieën reizen door Uganda.
De anderen zijn ’s avonds uiteten geweest. Waarna we allemaal moe maar voldaan zijn gaan slapen.
