Tandartsenproject: 2023

Zaterdagochtend was Jimmy er al om 8 uur en is hij heel druk geweest om alle koffers en materialen die we nog hadden in de bus in te laden. Aansluitend zijn we om 9 uur vertrokken en naar het kindertehuis Noah’s Ark gereden.

Onderweg zie je soms de meest gekke en zielige dingen zoals deze matatu (lokaal taxi/busje) waar iemand zijn kippen op had vastgemaakt om ze zo mee te nemen (vol in de zon en in de file)

Aangekomen op Noah’s Ark de mobiele electronisch apparatuur in de nieuwe kast in de tandheelkundige kliniek gezet. De autoclaaf en tandenborstels & tandpasta’s voor tandarts Laura klaar gezet (zij gaat aan het einde van de maand weer op Noah’s Ark werken)
Ook hadden we nog een koffer met spullen voor Tamar. Zij is arts op Noah’s Ark en we konden voor haar o.a 2 bloeddruk meters meenemen.


Nadat alles op zijn plek was gezet zijn wij doorgeven naar Entebbe. Een rit van een uur maar helaas was het erg druk onderweg en hadden we veel file. Dus 2 uur later waren we pas bij de praktijk van Kevin. Daar was ook Irma. We hadden wat tandheelkundige materialen voor Kevin en hebben zijn praktijk bekeken. Hij heeft het goed voor elkaar en dat is mooi om te zien.

Daarna een hapje gegeten en wat gedronken in Guesthouse ViaVia. Waar aan de overkant van een meertje een waterbak liep. Heel mooi en bijzonder zo midden in de stad Entebbe.

In het Airport Guesthouse met elkaar gegeten waarna Margo, Ingrid, Miranda en Thérèse naar de luchthaven vertrokken.

Naomi en Melissa gaan nog 2 weken reizen met Habari Travel en zij bleven dus achter in het Guesthouse.

Na een (vertraagde) maar goede vlucht kwam een deel van het team
op zondagochtend aan in het Nederland.

In de afgelopen 2 weken is er super hard gewerkt. Er is aan 5900 kinderen poetsles gegeven en allen hebben een tandenborstel en tube tandpasta gekregen.
Daarnaast zijn er 763 mensen behandeld en van hun kiespijn afgeholpen. Bij deze mensen (inclusief de kinderen van the Little Angels school) zijn er 141 vullingen gemaakt. 38 kiezen geseald en 993 tanden en/of kiezen getrokken.


Stichting Help UGanda (HUG) wil iedereen bedanken voor alle tijd en energie die er de afgelopen 2 weken gestoken is in dit mooie project. Alle (bijna) blaren van het trekken van de kiezen, de rugpijn die ontstaan is door de verkeerde werkhouding (met name bij het begeleiden van tandarts Ruth die in opleiding is) en het vele zweet wat vergoten is tijdens alle werkzaamheden.
De Stichting wenst Ingrid de R, Marjolein, Babette, Naomi en Melissa nog een heel fijne tijd tijdens hun reis in het mooie Uganda.

Vandaag was onze laatste werkdag in de kerk van Polota. Bij aankomst stonden er al heel veel mensen te wachten, iets waar we al een beetje bang voor waren. En helaas gebeurde dit dus ook.
Als een geoliede machine werden alle behandelstoelen klaargemaakt, alle instrumenten neer gelegd en de intake hoek ingericht.

In een rap tempo werden de mensen gescreend aan de deur en binnen gelaten. Vandaag hadden we namelijk maar een halve dag. Dat is altijd zo alleen dan hebben we de hele middag voor wat uitloop en daarna kunnen we alles rustig tellen en opbergen. Vandaag was ons echter verteld dat er een extra mis was ingelast om 14 uur. Dus dat betekende echt om uiterlijk 12:45 de laatste patiënt de stoel uit. Gelukkig was Miranda omloop uitgepalmd en kon zij alle kisten met materialen al tellen en op data controleren en het-inrichten.

Toen om 12 uur de deur van de kerk dicht ging stonden er nog 20-30 mensen te wachten die we dus helaas niet meer konden behandelen. Altijd een erg moeilijk moment.

Nadat alles opgeruimd was hebben we buiten geluncht. Met onze Rolex en Ruth heeft verse ananas voor ons klaargemaakt als toetje.
Ondertussen waren Thérèse en Jimmy even in overleg met de priester en de vertegenwoordiger van de kerk. En namens hen werden alle vrijwilligers en Stichting Help UGanda (HUG) bedankt voor de inzet en het vele werk wat er weer gedaan was. En de hoop werd uitgesproken dat we volgend jaar weer komen!

Terug in het hotel was het tijd om, onder het genot van een drankje wat administratieve dingen af te handelen en nog even wat te kletsen met de Ugandese tandartsen en de heren van de sterilisatie. Waarna we afscheid hebben genomen van Ruth, Boaz, Rashid en Bbira.

Ingrid, Marjolein en Babette hadden inmiddels al hun spullen ingepakt en om klokslag 16 uur werden ze opgehaald. Zij gaan nog een week met z’n drieën reizen door Uganda.

De anderen zijn ’s avonds uiteten geweest. Waarna we allemaal moe maar voldaan zijn gaan slapen.

Vanmorgen zijn we eerst naar de Jill-school terug gegaan. Op dit schooltje hebben we vorige week poetslessen gegeven.
We hadden namelijk nog hele leuke (stoffen en sterke) rugzakjes en deze hebben we aan alle kindjes kunnen geven (60 stuks)

Bij de kerk (annex praktijk) aangekomen stonden er al best wel wat mensen te wachten. En deze rij werd in de loop van de dag langzaam wat langer.

Tussen de middag hebben we onze groepsfoto (en praktijk foto) gemaakt.

Het was onwijs warm vandaag en om problemen te voorkomen hebben we besloten iets eerder te stoppen. En ondanks dat hebben we vandaag weer 155 mensen kunnen behandelen.
Tot slot voor vandaag nog een paar foto’s en een filmpje voor het overzicht van onze praktijk

Vanmorgen waren we lekker op tijd bij de kerk om aan een drukke werkdag te beginnen. Er zaten een stuk of 15 mensen te wachten. Dit liep al snel op tot 25 mensen en dat is de hele dag zo gebleven.
Dus wat wij behandelden kwam ook weer aanlopen. En aan het einde van de dag moesten er dus een groepje mensen onbehandeld naar huis. Hopelijk komen ze morgen weer terug.

In totaal hebben we vandaag 172 mensen behandeld.

 

 

 

Vanmorgen waren Jimmy, Matthew, Kevin, Boaz, Birra, Rashid en Ruth super netjes op tijd bij ons Guesthouse. Met elkaar alle kisten en spullen naar buiten gedragen waarna de mannen het in de pick-up en de bus hebben gestopt.

Bij aankomst in Polota bij de St Stephan’s kerk zaten er al zo’n 20 mensen te wachten maar… helaas bleek, tot onze grote schrik, de kerk op slot te zijn. En als we naar binnen keken zagen we ook dat alle spullen er ook nog stonden…
We zijn toen maar even onder een afdakje gaan zitten wachten.

Echt Afrikaans natuurlijk (this is Africa) maar wel heeeel onhandig. Er bleek een wisseling van dominee’s geweest te zijn. En de dame die we zaterdag gesproken hadden zei.. jullie zouden toch pas maandag komen?
Nee, zei Jimmy, dinsdag. Maar maandag was gisteren dus waarom is het dan niet klaar??
Daar had ze natuurlijk ook geen antwoord op. Ze is toen iemand met een sleutel gaan halen. Maar natuurlijk past die sleutel dan niet op de 2 zijdeuren van de kerk.

Maar uiteindelijk waren onze spullen binnen en konden we uitpakken en opbouwen
En om 10 uur liep de eerste patiënt de kerk in. Eerst langs de triage (om te voorkomen dat kinderen met losse melkkiezen voor een behandeling komen.

Waarna de intake volgde.
Er wordt dan gekeken naar welke kies er pijn doet en getrokken moet worden.

En daar wordt dan ook de kies verdoofd.

De patiënt gaat dan in de rij vooraan in de kerk zitten en wacht daar weer tot hij aan de beurt is


Vooraan staan dan de 3 stoelen waarop de kiezen getrokken worden. En eventueel een eenvoudige vulling gemaakt kan worden.



Aan het einde van de dag hadden we veel verhalen met elkaar te delen over de gekke dingen die we gezien en ondanks de lichamelijke vermoeidheid energie om alles wat we hebben kunnen doen.

Met een volle bus want ook de tandartsen Boaz, Kevin en Ruth (in opleiding) waren naar het Guesthouse gekomen. En inde pick-up zat Matthew achter het stuur met Birra en Rashid ernaast

Om 8:45 waren bij Jennie op school en konden alle spullen weer geopend en klaar gemaakt. Na een korte briefing ging iedereen aan de slag.

De start was wat lastig met alle peuters die voor behandeling moesten. Wel heel begrijpelijk natuurlijk.

We hadden lunch met rijst, bonen en verse tilapia en een aantal hadden een gebakken ei met brood uit het hotel.

Weer vol energie gingen we de middag in en konden aan het einde van de dag terug kijken op een super succesvolle dag waarbij we bijna alles was we op vrijdag geïndiceerd hadden hebben kunnen behandelen.

Als dank kregen van de kinderen van school een dank lied en woord en een zelf gemaakte pop van bananen bladeren.

Zeer moe maar voldaan kijken we terug op deze mooie dag

Vanmorgen vertrokken we om 8:30 richting Polota. Even inspecteren of de boodschap goed is overgekomen dat we dinsdag ochtend in de kerk willen gaan werken en dat die kerk dus deels leeg geruimd en schoongemaakt moet worden.
Aansluitend bij het Kakira Guesthouse de Matoke en ginet saus opgehaald (gekookte en fijn gestampte bananen met pindasaus)

Daarna zijn we doorgereden naar het St Francis hospital in Buluba waar we eerst de dames in het lepra huis bezochten. Met hun mooiste jurken aan werden we met veel enthousiasme ontvangen. Helaas spreken ze geen Engels (en de verzorging ook niet zo goed) dus echt communiceren lukt niet. Maar ze waren heel blij met het brood, de boter, jam, zeep, tandenborstel, tandpasta en stroopwafels. Ook werd er gesmuld van de matoke!!


Na veel geknuffel en bedankjes zijn we naar de mannen gegaan waar we ook 6 blije gezichten zagen. Want ook zij krijgen elke dag goed maar eenzijdig eten (posho and beans) dus dit lekkere extraatje wordt enorm gewaardeerd.


Aansluitend zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Hier hebben we een tas met brillen afgegeven en een koffer met schoenen uitgedeeld. Ook kregen alle net bevallen moeders een setje baby kleding. Moeilijk blijft het hier altijd dat de moeders die bevallen zijn allemaal op 1 kamer liggen ongeacht of de baby gezond is of dood geboren is. Zo troffen we vandaag een jong meisje (leeftijd moeiten te schatten maar misschien 18 jaar?? Als ze dat al haalde) die een keizersnede had ondergaan van een dood kindje. Alles bij elkaar dus een heel heftige ochtend met al deze indrukken en we hebben dan ook de middag allemaal doorgebracht met een beetje lezen, zwemmen, zonnen en slapen


Vanavond zijn we wezen eten bij de Harbour Club. 5 minuutjes lopen hiervandaan. We werden buiten opgevreten door de muggen dus we hebben uiteindelijk binnen erg lekker gegeten!
Morgen hebben we een vrije dag dus dan ook even geen verslag.

Vanmorgen was Jimmy er super strak om 7:30 en hebben we alle spullen die we nodig hadden voor een dagdeel poetsen en een dagdeel tandheelkundig werk in de bus gezet.

Vlak daarna begon het iets te regenen en dat werd een enorme Ugandese plensbui

Omdat we vandaag met de boot naar ons werk zouden gaan en vanaf het hotel lopend naar de boot besloten we toch maar even te wachten.

Toen we aankwamen lag de boot er al en kon iedereen zo instappen. Jimmy en Thérèse zijn toen met de bus en de spullen naar Jennie gereden en de schipper (Joel) heeft de rest van het team over het Victoria meer gebracht.


In Busaana stond Jennie op is. Te wachten en met zijn alleen zijn we naar the Little Angel’s school gelopen. Wat een prachtige school heeft LugaCare hier gebouwd.


We besloten dat we ook de controles zouden gaan doen dus in 2 teams achter elkaar aan gingen we de klassen door. Er zijn veel kinderen die een gaatje hebben dus we gaan ons niet vervelen de komende dagen


In het nieuw gebouwde examenlokaal konden we onze werkplek maken. Wat een ruimte hebben we daar!
s’middags gestart met de behandelingen en een beetje kunnen wennen aan het nieuwe werken.


Met de boot, met een omweg, terug gevaren. Want we hebben een bezoekje gebracht aan de “Source of the Nile” en mooie vogels gezien onderweg.

Een relaxed avondje in het hotel gehad.

Toch een beetje een weekeind gevoel want morgen werken we niet.

 

 

 

 

 

Vanmorgen na een lekker ontbijt (en deze keer met yoghurt, wat al vanaf maandag beloofd was maar nog even niet gelukt) weer op pad.

Vlak voor de sloppenwijk echt begint staat de Hope Land school waar we vandaag begonnen.


De kleuters zaten in een kring en wij mochten erbij gaan zitten.
Echt zo schattig.
En ze deden ook goed mee.

De grotere kinderen waren een soort entree toetsen aan het maken (het 3de trimester is hier net begonnen) maar we mochten toch even storen om poetsinstructies te geven.

Aansluitend zijn we naar de Jill school gereden.
Zij zijn de laatste keer dat HUG in Uganda was toegevoegd aan de lijst van scholen.
Een klein oud uitziend schooltje maar super enthousiast en georganiseerd. Na afloop wilde de juffen met alle kindjes en ons poetsteam op de foto.

Tot slot zijn we naar de Kakira High school gegaan. Ook in Polota maar wel met kinderen waarvan de ouders op de Kakira suikerriet fabriek werken.
Onze ervaringen in het verleden waren niet zo best met deze school (onvriendelijk en ongeorganiseerd)
Maar inmiddels is er een nieuw bestuur en wilden ze ons graag hebben. We hebben hier een kort college mond verzorging gegeven. En uiteindelijk 1000 jong volwassen meer kunnen leren over waarom je moet poetsen en wat de gevolgen zijn als je het niet doet. Natuurlijk kregen ze ook een tandenborstel en tandpasta.

Laat geluncht in het Kakira Guesthouse gegeten en daarna in Jinja de boodschappen gehaald voor zaterdag als we naar Buluba gaan waar we de (genezen) lepra-mensen gaan bezoeken.

In het hotel de laatste dingen geregeld voor morgen. Een deel van de groep ging bij de Inian eten.
We konden weer terug kijken op een goede, productieve en super dag!

Vanmorgen vertrokken we naar Polota om dan in het deel te gaan poetsen waar de suikerfabriek staat (kakira genoemd, net als de suiker: Kakira suger)

Dit terrein heeft voor auto’s een registratie plicht. Dus we staan 2 bewakers en er is een slagboom. Nadat de chauffeur zijn naam noemt wordt er opgeschreven met hoeveel mensen je in de auto zit en kijken ze nog met een spiegel onder de auto en mag je naar binnen. Volgens Jimmy is dit omdat ze bang zijn dat je dingen steelt… (maar als je weggaat noemt de chauffeur zijn naam en mag je erdoor)

We gingen eerst naar de Madhvani kleuterschool. Voor we het wisten stonden alle 150 kindjes buiten op het grasveld.

De hoofdmeester kwam met ons mee en zij was enorm enthousiast
Dus we kregen een mooi introductie verhaal en een van de juffen ging met de kinderen een lied zingen.
Waarna wij ook ons lied zingen en de tandenborstels/tandpasta’s gingen uitdelen.

Daarna zijn we naar de lagere school gelopen (zit daar om de hoek) Hier was even wat overleg met de hoofdmeester over de plek van de instructies. Zij wilden het liever op het “schoolplein” maar wij wilden liever in de klas
Compromis werd dat we klas 1a en 1b in 1 lokaal gingen poetsen. Dit werden wel grote klassen maar toch beter en effectiever da. 700 leerlingen op één plein


Doordat we een goed geolied en groot team zijn en super gemotiveerd en hard werken gaat alles snel. Hierdoor konden we even in de Jinja gaan lunchen. Vanaf daar is het goed te lopen naar het hotel. We “ver-ugandezen” langzaam alhoewel iets op ons hoofd dragen nog best lastig is

Terug in het hotel hebben we er een paar een beetje een vrije middag gehouden en is er toch (met name door Miranda) heel hard gewerkt. Uiteindelijk zijn alle koffers uitpakt, gesorteerd en geteld. De kisten opnieuw ingericht en is de autoclaaf met enige hulp en telefonische ondersteuning uit Nederland (super bedankt Irma) ook weer operatioineel.

Vanmorgen waren we alweer vroeg aan het sjouwen om alle tandenborstels en tandpasta’s die we gisterenavond in dozen gesorteerd hadden in de bus van Jimmy te zetten

Nu konden we georganiseerd op pad. Onze eerste school was een bekende school en toch ook weer niet.

Voorheen zat de “springt of destiny” in een zeecontainer en sinds een aantal jaren kwamen wij al bij hen om poetslessen te geven.
Ze zijn na corona verhuisd naar de school die ooit door stichting HUG gebouwd is (Mount Ararat)
Helaas is de hoofdmeester slachtoffer geworden van het virus en overleden. Haar dochter heeft toen deze school “weggegeven”
En dus zit nu de oude school op deze bekende locatie

Ze hebben er een paar klaslokalen bijgebouwd en er zaten 300 leerlingen op de school.
We zijn heel relaxed gestart met deze kleintjes.


Aansluitend zijn we naar het “moslim schooltje” gereden en werden ook daar enthousiast ontvangen. Ook dit zijn kleine klasjes en de kinderen waren enthousiast en wilden graag meedoen.

De volgende school was de Tunaimi school (ook bekend als modderschooltje)
De weg om het school terrein op te gaan wordt elk jaar slechter maar de stuurkunst van onze chauffeur Jimmy is super goed dus hij deed dat soepel.

Terwijl Thérèse bij de hoofdmeester zat voor alle officiële papieren heeft de rest van het team even lekker gespeeld in de prachtige speeltuin die hier op het schoolplein stond.

Er waren wat kinderen afwezig maar de gene die er waren werden in 1 groot lokaal gezet en zo konden we alle (+/ 60) kids in 1x instrueren.
De hoofdmeester introduceerde ons met een mooi verhaal en na ons verhaal waren er zelfs nog wat vragen. Ook kregen we van 1 van de oudste jongens een mooie speech om ons te bedanken en 3 meisjes zongen voor ons een (gospel)lied. Wat een bijzonder moment


Inmiddels was het tijd voor een klein rustmomentje en een kopje koffie en op de St Joseph school konden we even in het gras zitten en genieten van de omgeving (en de voetballende kinderen want zij hadden ook even pauze)

In klas 4 zagen we het albino jongetje terug wat we in 2019 ook op deze school hebben gezien. Toch fijn dat het goed met hem gaat.

Na de lunch (weer een lekkere Rolex) hadden we nog een nieuwe uitdaging want we waren gevraagd voor een voortgezet onderwijs (secondairy school)
In overleg hebben we de klassen 1 en 2 te doen ( en niet 4-6)
We hebben hier een soort mini-college gegeven en vooral veel vragen beantwoord. Dit was super interactief op deze manier en leuk om te doen.

Hierna nog even in Jinja wat boodschappen gedaan en onszelf verwend met een milkshake

Bij terugkomst in het hotel bleek er geen stroom te zijn. Dit zou snel verholpen worden maar hield helaas de hele avond aan.
Er was wel iets noodstroom dus er kon wel gekookt worden en met licht gegeten.
Aansluitend de laatste tandenborstels uitgepakt. Miranda heeft de sloten gesmeerd van de kisten en we hebben een deel van het hotel betaald (altijd leuk zo’n stapel briefgeld)
We konden weer terug kijken op een mooie dag

Vanmorgen zaten we om 7 uur aan het ontbijt.

Even over 8’ten waren alle tandenborstels/tandpasta’s en alle andere dingen die we nodig hadden in Jimmy zijn bus geladen. En na nog een kort oponthoud vanwege administratieve handelingen konden we dan vertrekken. Bij de eerste school aangekomen (St Thereza) werd eerst het officiële gedeelte afgerond (de headmaster moest een formulier Stichting HUG tekenen zodat ze akkoord ging met de poetslessen op haar school)

Daarna konden we starten met de poetslessen aan de kleuters. Op deze school hebben we eerst de 2 peuter klassen gedaan en de klassen 1 en 2 waarna we even een koffiepauze hebben gehouden. Daarna zijn we naar de St Stephan school gegaan en hebben daar tot 12 uur ook de kleintjes instructies gegeven.

Om 12 uur gaan zij namelijk naar huis dus vandaar dat we dat een beetje strak moeten plannen.

Tot 13 uur hebben we doorgewerkt met de oudere kinderen. Zij hadden van 13-14 uur lunchpauze dus toen zijn wij ook naar de hoofdstraat van de sloppenwijk gereden en hebben daar een heerlijke Rolex gegeten.

Om 14 uur waren we weer terug op de school en hebben klas 4 en 5 nog gedaan waarna we terug gegaan zijn naar St Thereza om ook daar de rest van de school te voorzien van een tandenborstel, tandpasta en de poetsles natuurlijk.

Moe maar zeer voldaan reden we het schoolplein af. Om even bij te komen gingen de meesten even in Jinja een milkshake drinken en relaxen. Waarna Ingrid de R, Marjolein en Miranda op de boda boda (brommer) terug kwamen naar het hotel. Altijd een bijzondere ervaring …

Om 19:30 zouden we eten en tot onze verbazing was het eten al om 19:15 klaar (waar een aantal natuurlijk niet op gerekend hadden en net onder de douche vandaan kwamen…)

Na de lekkere maaltijd zijn we nog 2 uur druk geweest met het uitpakken en organiseren van de tandenborstels/tandpasta’s

Waarna alles weer klaar stond voor morgen.

Op deze eerste dag hebben we ontzettend hard gewerkt en met het geven van de instructies op deze 2 scholen hebben we al 2400 kinderen een tandenborstel en tandpasta gegeven.

Wat een super team dat dit allemaal op de eerste dag al gelukt is!

Na een nacht slaap (voor de een wat beter dan voor de ander veroorzaakt door de temperatuur en/of de vreemde geluiden van buiten) zaten we vanochtend om 8:30 aan ons heerlijke ontbijt.

Helaas begon het flink te regenen en hebben we nog een tijdje onder ons afdakje voor de hotelkamer zitten wachten tot Jimmy er was.


Toen hij er eenmaal was (ook iets vertraagd door de regen) konden we snel alle koffers inladen en gingen we op pad. Eerst naar het geld wissel kantoor en daarna door naar Mukono.


Onderweg schoot ineens de achterklep open en daar lagen een trolley, een backpack en een koffer midden op de straat. Dat was wel echt even schrikken… gelukkig kon de auto achter ons op tijd stoppen en gebeurden er geen andere gekke dingen… koffers weer ingeladen, klep 3x gecheckt en afgesloten en door…


Aangekomen bij het kindertehuis Noah’s Ark een rondje gelopen en bij de peuters even binnen gelopen. Wat hebben ze het hier toch goed geregeld en wat is alles mooi en schoon. En wat zijn de kinderen super enthousiast. Na ook nog een blik in “de HUG ” tandartspraktijk en in de school geworpen te hebben besloten we lopend de weg terug naar de hoofdweg af te leggen.

Jimmy was nog even druk met Matthew over de tandenborstels en tandpasta’s en het meenemen van alle spullen in de pick-up truck en wij wilden graag een hapje eten.


Aan de doorgaande weg aangekomen onze lunch besteld. Dit was een chapati met een gebakken ei erin opgerold (heel lokaal en ugandees). Officieel zal het vast een roll-egg heten maar het staat hier bekend als Rolex…

En wat hebben we ervan gesmuld! Tevens waren wij natuurlijk ook de attractie van de dag want je hebt niet zomaar 8 blanke dames te eten…



Met de nodige drukte en chaos op de weg kwamen we uiteindelijk rond 16:30 in Jinja aan. Dit jaar slapen we voor het eerst in een ander hotel. Erg spannend dus en na enig overleg en verandering van kamers waren we er super blij mee! We kregen een eigen opslagruimte/tv-kamer waar we onze spullen (kisten met materialen, de koffers met materialen en alle 6000 tandenborstels/tandpasta’s kwijt konden) De kamers zijn ook prachtig dus hopelijk kunnen we hier de komende 13 dagen een mooie tijd hebben!


Thérèse is nadat alle spullen uit de 2 auto’s waren met Jimmy de stad ingereden voor boodschappen en de rest van het team is druk geweest met alle oude (over de datum) materialen uit de kisten te halen en te starten met het sorteren en het op aantallen in dozen doen van de tandenborstels/tandpasta’s


Om 20 uur heerlijk gegeten in ons hotel met eten uit de eigen keuken en daarna hebben we nog een uurtje gewerkt aan het klaar zetten van de tandenborstels/tandpasta’s voor morgen.


Iedereen was redelijk moe van alle indrukken en de warmte van deze mooie dag. Morgen gaat het poetsen echt van start

Eindelijk is het dan zover … zaterdagochtend 23 september. Het grootste gedeelte van het team verzamelt om 7 uur op Schiphol (alleen Margo komt later deze week). Bepakt en bezakt met 2 koffers van 23 kg, een trolleykoffer en/of een rugzak en met natuurlijk allemaal een knuffel vonden we elkaar snel op de afgesproken plek.Nog wat laatste materialen moesten over de koffers verdeeld worden en toen waren we er klaar voor….

De rij voor het afgeven van de koffers viel mee. Als we daarna boven bij de douane komen is het wel wat drukker en ook de rij voor de paspoort scan is behoorlijk lang.

Maar uiteindelijk stonden we na ongeveer 5 kwartier (vanaf de rij voor de koffers) op het taxfree gedeelte van Schiphol.

Iedereen had wel even behoefte aan een koffie of iets anders te eten en/of drinken dus dat was onze eerste stop.


Na nog een boek en eventueel andere dingen gekocht te hebben kwamen we om 10:20 aan bij de gate en konden we zo het vliegtuig in (stiekem een klein voordeel van laat bij de gate aankomen… dan is daar geen rij meer).


Het vliegtuig zat niet helemaal vol en er kon hier en daar wat gewisseld worden zodat er niemand “alleen” zat.

De vlucht verliep prima en met wat kletsen, film kijken en slapen waren we zo in Kigali (Rwanda). Hier was de tussenstop en na een uurtje vlogen we door naar Entebbe. Waar we keurig op tijd konden landen.

De procedure vliegtuig uit, in de rij voor het visum en daarna de koffers ophalen van de lopende band verliep traag maar soepel.

In uganda is het normaal dat alle spullen nadat je ze van de band af hebt weer door de scan gaan voor je vliegveld mag verlaten.

Wij waren ongeveer de laatsten op het vliegtuig… maar wel met heel veel koffers natuurlijk. Dit verliep allemaal een beetje chaotisch want koffer na koffer ging op de band en de mevrouw werd er een beetje zenuwachtig van. Maar goed zo snel als we de koffers op de band hadden, hadden we ze ook weer op de karretjes. De mevrouw wilde nog wel even in 1 koffer bekijken maar zag een hele hoop Vitamini’s en wat doosjes (met anaesthesie vloeistof erin) maar vond het eigenlijk ik allemaal wel prima.


Buiten stond de chauffeur van het Airport Guesthouse en nadat alle koffers op het dak gehesen waren vertrokken we naar ons hotel. Waar we ons inschreven, een drankje deden en daarna lekker gingen slapen.

Teamleider Thérèse Elkerbout
Thérèse is (geregistreerd) mondhygiënist en gaat voor de 5de x als teamleider en voor de eerste keer als voorzitter mee voor de Stichting Help Uganda (HUG). Zij is eind december vorig jaar gepromoveerd en werkt 3 dagen als vrijgevestigd mondhygiënist in Mondhygiëne Praktijk Nieuwkoop en ook nog 2 dagen als docent aan de ACTA (Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam). Door de COVID en Ebola pandemie kon er de afgelopen jaren niet gewerkt worden in de sloppenwijk Polota. Thérèse is dus erg benieuwd welke gevolgen hiervan zichtbaar zullen zijn. Bovenal hoopt zij samen met het team van dit jaar een mooie en succesvolle tijd te hebben. Met veel blije kinderen die weer poetsinstructies en een tandenborstel en tandpasta zullen krijgen.

 

Een deel van het team zou vorig jaar al mee gaan maar door de ebola epidemie werd dat toen kort voor vertrek afgeblazen. Hierbij stelt iedereen zich opnieuw even voor:

Tandartsassistente Miranda van den Oever
Miranda is sinds 2006 werkzaam als tandarts-, en (paro)preventie assistente. Na enkele jaren niet mee geweest te zijn is ze dit jaar weer van de partij. Met haar werkervaring in de sloppenwijk Polota zal zij zeker zeer veel kunnen betekenen voor het team. Zij kijkt enorm uit naar het geven van de poets instructies aan de kinderen op de diverse scholen in de eerste week en de behandelingen van de mensen in de 2de week.

 

Tandartsassistente Melissa Peeman
Melissa Peeman is 23 jaar en heeft in 2019 de opleiding tandartsassistent mogen af ronden. Zij is daarna gelijk aan het werk gegaan bij een tandartsenpraktijk in Ouddorp.
Ze kijkt er enorm naar uit om samen met (school)vriendin Naomi met stichting Help Uganda (HUG) zorg te verlenen aan de arme mensen in Uganda.

 

Tandartsassistente Naomi du Pree
Naomi du Pree en is 22 jaar oud. Sinds 2019 is zij werkzaam als preventie assistent bij Mondzorg Dogterom in Middelharnis. Naomi en Melissa kennen elkaar al vanaf de middelbare school en hebben sinds het afronden van de assistente opleiding weer intensief contact. Zij kijkt er heel erg naar uit om met Stichting HUG naar de sloppenwijk Polota Uganda te gaan en om daar tandheelkundige zorg te gaan verlenen.

 

Mondhygiënist Ingrid Schinkel- Vries
Sinds 1992 is Ingrid Mondhygiënist en heeft in verschillende settingen gewerkt; algemene praktijk, orthodontie, ziekenhuis en vrije vestiging. Sinds 1998 werkt zij als docent voor de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het contact met de studenten en haar kennis overbrengen ervaart zij als het mooiste in haar werk. Preventie is waar het omdraait, Ingrid kijkt uit naar de poetslessen die gegeven worden aan de kinderen in Polota.

 

\

Kaakchirurg Margo Houwing
Margo studeerde af in 1982 en was daarmee de eerste vrouwelijke kaakchirurg van Nederland. Na jaren in Zwolle gewerkt te hebben is van1999 tot 2 jaar geleden werkzaam geweest in het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp. Zij heeft de afgelopen jaren vele malen vrijwilligerswerk in Kenia gedaan en was in 2018 al eerder mee naar Uganda. Dit is dus de 2de keer dat zij meegaat voor de stichting Help UGanda (HUG).

 

Verder bestaat het resterende deel van het Nederlandse team dit jaar uit 3 zussen die met elkaar dit avontuur aan gaan.

Mondhygiënist Babette de Ruiter
Babette is in 2021 afgestudeerd als mondhygiënist van de Hogeschool Utrecht. Zij is werkzaam in twee algemene groepspraktijken in Rotterdam. Zij kijkt uit naar deze bijzondere ervaring met stichting HUG en zal met veel plezier zorg verlenen aan de kinderen in Uganda.

 

 

Tandarts Ingrid de Ruiter
Ingrid is ruim 1,5 jaar geleden afgestudeerd als tandarts en is net gestart aan de 3-jarige opleiding tot parodontoloog aan ACTA. Samen met haar zussen gaat ze graag op reis. En hoe bijzonder is het om via Stichting HUG dit ook op tandheelkundig vakgebied met elkaar te kunnen delen. Ze staat open om veel nieuwe dingen te leren en heeft er enorm veel zin in om Uganda te ontdekken.

 

Tandarts Marjolein de Ruiter
Marjolein is in 2019 afgestudeerd aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Met veel plezier is zij werkzaam in twee groepspraktijken in Rotterdam als algemeen practicus. Toen zij hoorde van stichting HUG was zij meteen enthousiast. Het is namelijk niet de eerste keer dat Marjolein zich inzet voor een vrijwilligers organisatie. In 2018 heeft zij met een team tandartsen in Nepal tandheelkundige zorg verleend. Zij staat te springen om te helpen en kan niet wachten tot het vertrek op 23 september.

 

Tandarts in opleiding Ruth Namugabo
Ruth woonde als kind op Noah’s Ark in Mukono. 2x per jaar komen en tandartsen en assistentes vanuit nederland namens Stichting HUG in het kindertehuis. Ruth vond de tandarts bezoeken altijd al leuk en al snel mocht ze (administratief) helpen als de tandartsen er waren. Zo is haar liefde voor het vak ontstaan. Zij is nu 2de jaars student tandheelkunde (Public Health Officer-Dentistry) en gaat dit jaar voor het eerst mee om te kunnen assisteren in de sloppenwijk Polota.

 

Tandarts Kevin Herbert Kiberu
Het is alweer voor de 6de x dat Kevin met de Stichting Help UGanda (HUG) kan meewerken in de sloppenwijken van Polota! En daarnaast heeft hij ook al diverse malen in de tandheelkundige kliniek van het kindertehuis Noah's Ark, gewerkt. In 2013 heeft Kevin zijn diploma Public Health Officer-Dentistry behaald. Sindsdien heeft hij gewerkt voor Rotary Uganda, Rotary International, Hope Smiles International, Hark Dental en the Kemlong kids. We zijn superblij dat Kevin ook dit jaar weer van de partij is.

 

Tandarts Boaz Jardel Mwesigwa
In 2007 heeft Boaz zijn diploma Public Health Officer-Dentistry behaald. Sindsdien heeft hij gewerkt voor verschillende organiasaties waaronder het Medicare Health Professionals College. In 2015, 2017 en 2018 was hij ook al bij ons team in Polota en we zijn heel blij dat hij ook dit jaar weer van de partij is.