2019

De laatste dag van onze werkweek.
Toch een ander gevoel en zeker ook een andere start want er waren nog rugzakjes en we hadden besloten om deze op de “Hope of destiny nursery” uit te delen.

Een arm en klein kleuterschooltje waar we vorige week donderdag ook poetsles hebben gegeven.

En wat waren de kinderen blij en verrast met dit onverwachte cadeau!



Hierna zijn we allemaal met een blij gevoel doorgereden naar onze werkplek. Daar aangekomen hebben we eerst de groepsfoto gemaakt. En aansluitend kregen alle kinderen die elke ochtend de kerk voor ons schoon hadden gemaakt een pen als dank.

De ochtend vloog om en zelfs het feit dat de stroom op was, we nieuwe gekocht hebben en dit na 5 minuten uitviel omdat de stroom vanuit de centrale afgesloten werd... Kon ons niet meer raken... de generator werd aangezet en we konden door...
Gelukkig was na een half uurtje de stroom weer terug waardoor we toch weer iets meer licht hadden...toch net iets prettiger werken.

In dit geoliede team verliepen de behandelingen vandaag weer in goede sfeer en harmonie. Waarbij soms multitasken er bij hoort. (Foto5) Om 2 uur waren alle mensen behandeld en was de deur dicht. We hebben toen in de kerk gegeten omdat het buiten een beetje regende.

Nadat alle spullen schoongemaakt, geteld en opgeruimd waren konden alle kisten weer in de pick-up geladen worden.

Dat was nog best een gepuzzel maar uiteindelijk zat alles erin en de generator er bovenop

Terug in ons Guesthouse kregen we een heerlijke BBQ aangeboden door de eigenaar als dank voor al onze werkzaamheden.

Tot slot kunnen we vol trots zeggen dat we weer heel veel mensen met kiespijn hebben kunnen helpen.
We hebben 715 mensen behandeld en daarbij zijn 887 tanden/kiezen getrokken, 95 vullingen gemaakt, 40 gebitsreinigingen uitgevoerd , 10 poets instructies gegeven en nog 19 fluoride behandelingen gedaan.
Moe maar voldaan hebben we hiermee de werkzaamheden afgerond.

Zaterdag vertrekken Lucy en Lis op rondreis. Berinde gaat terug naar Kampala waar ze nog een maandje zal blijven. De rest gaat door naar Entebbe. Margrieta en Paul vertrekken zondag daarvandaan om op Safari te gaan. Inge, Caroline en Nathan hebben zondag een rustdag en gaan maandag nog op reis en tot slot vliegen Anouk, Monique en Thérèse vanavond terug naar Nederland.

Dank aan iedereen/het super team in Uganda voor het harde werken en de liefde voor ons mooie vak. Dank ook aan alle lieve familie en vrienden voor het lezen van de verslagen over onze avonturen en de support aan ons en Stichting Help UGanda (HUG).

 

 

Op weg naar Polota moesten we vanmorgen even een tussenstop maken want de achterband van de bus was lek.  Gelukkig was alles snel geregeld en konden we weer doorrijden. Eenmaal in de St. Stephens kerk waren alle instrumenten zo neergelegd en was iedereen weer lekker aan het werk.
De lunch was er weer 1 met een verrassing want deze keer was het niet gelukt om getoast brood bij onze omelet te krijgen en dus had Jimmy een gewoon brood gekocht in de supermarkt. Wat ook prima smaakte.

Verder was dit de dag met de “bijzondere, moeilijke en uitdagende” kiezen om te trekken.
Er waren een aantal kiezen die afbraken en dan kan het heel moeilijk zijn om de restanten van de wortels eruit te halen. Maar gelukkig helpt iedereen elkaar en dan lukt het uiteindelijk toch! Maar dit is echt zwaar werk voor iedereen!

Kleine kies in onderkaakMelkkies boven blijvende kiesMelktanden en blivende tanden

De grappige dingen waren een kleine kies die in de onderkaak veel te ver naar binnen was doorgekomen , een melkkiesje die met wortel en al nog boven de blijvende kies stond  en een meisje waar nog melk tanden aanwezig waren en ook al blijvende tanden en alles stond (in 3 rijen) achter elkaar i.p.v. naast elkaar...  En een meneer die een spalkje achter zijn ondertanden had staan waardoor 1 tand die al helemaal uit het bot was er horizontaal in bleef zitten. Dit zat er al 5 jaar en hij was er super trots op!

Terug in het hotel hebben Monique en Thérèse nog gebitsreiniging gedaan bij Jimmy, Vincent en een paar personeelsleden van het hotel.
Vlak voordat het eten kwam ging de stroom uit... en wat is het dan donker op alle kamers zeg... er werd heel slecht weer verwacht en om blikseminslag in het netwerk te voorkomen werd de stroom dus in heel Jinja preventief afgesloten. Het guesthouse heeft een generator voor noodstroom maar die deed het even niet.... Met zaklampjes en een waxinelichtje hebben we dus gegeten met elkaar... terwijl het om ons heen oplichte van de bliksemflitsen en de regen met bakken uit de hemel viel...Pas rond 11 uur werkte de stroom weer goed en konden alle elektrische apparaten weer opgeladen worden zodat alles weer klaar is voor de laatste werkdag van morgen.

 

 

Vanmorgen was duidelijk zichtbaar dat iedereen in het opstarten van onze “praktijk” een routine heeft gevonden want om 9:02 zat de eerste cliënt binnen in de kerk klaar om te worden verdoofd. En dat terwijl er geen stroom was en er dus geen licht was.... maar we hebben natuurlijk altijd onze hoofdlampen/zaklampen die we gebruiken. Gelukkig deed de generator het al snel en leek het probleem even opgelost... maar helaas kon de generator wel alle tandheelkundige spullen laten werken (de unit en de sterilisator) maar de lampen in de kerk konden er niet op.. en het was toch best wel wat donker zo...

Het bleek dat de stroomvoorziening in Uganda sinds kort werkt als een pre-paid systeem.... en nu was de pre-paid kaart leeg .. dus dat was de reden dat er geen stroom meer was.....wat is dan wijsheid in zo’n geval? Wij willen graag licht..
Dus hebben we voor 20.000 shilling stroom gekocht (+/- €5,-), de code geactiveerd en.... er was licht! De ochtend verliep heerlijk en al snel was het lunchtijd.

En ook aan de lunch zat vandaag een “dit is Afrika” verhaal vast. Want bij het guesthouse/restaurant waar we altijd de omelet en getoast brood halen... bleek er geen brood aanwezig te zijn...
hoezo.. geen brood??? Er wordt een restaurant gerund op deze plek... en ja, de meeste gasten zijn Indisch maar dan nog... als er om 10:30 uur een bestelling gedaan wordt die rond 12:30 uur opgehaald wordt...dan zorg je toch gewoon dat er brood is?? Uiteindelijk is het, dankzij Jimmy, allemaal goed gekomen en had iedereen zijn omelet met toast (of roll-egg).

Rond een uur of 3 werd het steeds donkerder buiten en het duurde niet lang of de kraan werd opengezet.... oftewel ...de regen viel als een waterval uit de lucht!

Het onweer was er ook best heftig bij en ...pats... uit was alle stroom weer... mede doordat het zo donker was buiten ontstond er wel een soort kerst-achthoekige sfeer..

In deze bijzondere admosfeer hebben we de laatste mensen in de kerk behandeld en alles afgerond en opgeruimd waarna we rond 18 uur weer terug waren in het Guesthouse.

 

Vanmorgen kwamen we aan in een keurig schoon geboende kerk. En al vrij snel stonden alle spullen klaar en konden we starten.
Helaas waren er op de werkplek voor in de kerk een paar lampen kapot.

En tsja... de kerkgemeenschap mist ze niet... en als wij ze nodig hebben dan zullen we ze dus ook zelf moeten kopen... dus hebben we Jimmy op pad gestuurd.. en al snel kwam hij terug met 3 nieuwe lampen... die dan omgerekend nog net geen €5,- kosten... dus dat viel ons enorm mee!


Maar toen moesten ze natuurlijk nog in de fittingen gedraaid worden...

maar ook daar draait Jimmy zijn hand niet voor om ..

en als een volleerd acrobaat klom hij omhoog in de kerk en hadden we in no-time prachtig licht!

Als een geoliede machine werden er mensen aan de deur gescreend, op de intake gecontroleerd  en verdoofd en voorin de kerk behandeld.

 Voor het maken van de vullingen is een vast team onstaan. Kevin en Inge boren en vullen en doen af en toe een enkele kies trekken

Helaas werkt de oude mobiele unit die we meegenomen hebben niet meer... hij heeft het gisteren even gedaan maar is nu helemaal uitgeblust... ook de hulp van Paul mocht hier niet meer baten...
dus moet het tandsteen door Monique met de hand verwijderd worden wat hier best een enorme opgave is... verder wiegt ze baby’s in slaap terwijl de moeders verdoofd worden...

En soms moet de assistente (Berinde in dit geval) de baby gewoon zelf vasthouden ....

terwijl we natuurlijk wel gewoon doorgewerkt wordt...

 

Al met al was het een enerverende dag met weer veel (tandheelkundige) bijzonderheden en was het weer fijn om s’avonds in ons Guesthouse terug te zijn.

 

 

 

Vandaag gaat dan de tandheelkundige werkweek echt van start. Vanmorgen alle spullen die nog niet in Busaana zijn, maar die we wel nodig hebben, gepakt en in het busje (pick-up truck bestuurd door Matthew) gezet en een aantal dingen die met de boot mee moesten meegenomen. Het had enorm geregend vannacht waardoor de “gewone” weg naar de boot in het Victoria meer niet begaanbaar was voor onze bus met mensen en spullen .... dus zijn we via een kleine omweg gegaan. Waarna we de 2 kisten met instrumenten en de mobiele unit door de modder naar de boot hebben gebracht. Hierna konden we vertrekken en ondanks dat de zon niet scheen hadden we een heerlijk vaartocht naar ons werk!

Bij aankomst op de Little Angel school in Busaana gelijk gestart met het uitpakken van de instrumenten en het klaar zetten van de verdovings spullen en de mobiel unit. Sinds kort heeft de school zonnepanelen (met dank aan http://www.lugacare.com/) waardoor we de stekker van de mobiele unit gewoon in het stopcontact konden steken. Al snel was het klaslokaal (wat door ons tot tandarts praktijk was omgebouwd) vol drukte met alle kinderen die pijn hadden of waarbij een behandeling noodzakelijk was.

Helaas liep er iets mis met de stroom waardoor er geen stroom meer op de stopcontacten was...
Maar gelukkig hebben we altijd onze aggregaat mee!!!! Want inmiddels zaten er wel 10 kinderen te wachten op een vulling of een sealent. Helaas bleek er iets met de aggregaat te zijn en duurde het bijna een uur voordat dat gerepareerd was... en mede dankzij Paul werkte het uiteindelijk want daarvoor was het echt droevig gesteld met de hele situatie....

Inmiddels was het bijna lunchtijd dus iedereen (behalve Kevin, Inge, Jennie en Thérèse) ging een hapje eten. Nadat Caroline en Lucy terug waren en het boren en vullen overgenomen hebben van Kevin Ne Inge konden ook deze 4 een hapje eten.

Om 13:30 kwam Suzanne van het “Home Sweet Home” project. Een zorgboerderij voor lichamelijk gehandicapten (https://homesweethomeuganda.nl/)
Bij een aantal bewoners was een controle voldoende en bij een aantal werd er ook een behandeling uitgevoerd.

Helaas duurde het na de lunch maar even en toen hield ook de generator ermee op. Iets wat, zover bekend, nog niet eerder was gebeurd... Maar ja... wat dan... het is dan wel Afrika... dus we weten dat hier alles anders kan lopen dan verwacht....maar zonder stroom werken de sterilisatie apparaten niet en de unit natuurlijk ook niet...
“Gelukkig” bleek het alleen maar een tekort aan brandstof te zijn (iets wat normaal altijd op voorraad meegenomen wordt maar doordat Matthew nieuw is.. is dit er dus bij ingeschoten) Het probleem was dus zeker goed te verhelpen maar ja.... voordat er dan benzine is.... ben je zo weer bijna een uur verder...
De wachtende kindjes moesten dus veel geduld hebben... en hierdoor en door de spanning werd er best door veel kindje gehuild... en de 1 steekt dan natuurlijk de ander ook weer aan...

Maar goed, toen de generator het weer deed konden alle activiteiten dus weer opgepakt worden. Buiten op de veranda was een oude mobiel unit geïnstalleerd om gebitsreiniging te doen bij die kinderen die door kiespijn niet meer aan 1 kant kunnen eten en er daardoor enorm veel tandsteen ontstaan was.

Uiteindelijk hebben we langer doorgewerkt dan dat we normaal altijd doen maar we wilden zo graag alle kindjes helpen....

Tot slot werd als dank door de kinderen een dans en drum demonstratie gegeven. Iets waar we enorm van hebben genoten!! Alle kinderen hadden nieuwe polo’s aan die ze gekregen hadden van de EFP (European Federation of Periodontology)
En ze zagen er echt prachtig uit... in die knal oranje Hollandse polo’s!!

Hierna was het toch echt tijd om afscheid te nemen en met een prachtige zonsondergang vertrokken we weer in de boot over het Victoria meer ... terug naar Jinja.

Vannacht is het tandheelkundig team aangekomen in Uganda. Bij de douane op het vliegveld in Entebbe moest er 1 koffer open en werd er wat moeilijk gedaan over wat er in zat (namelijk anesthesie/verdovings vloeistof) Maar gelukkig mocht alles uiteindelijk toch gewoon mee.

Vandaag was de reisdag voor het tandheelkundig team. Dit verliep allemaal zeer voorspoedig en rond 14 uur waren ze al in Jinja bij het Guesthouse!

Het poetsinstructie team had een vrije dag en dit is door sommige opgevuld met een activiteit (t.w een mountainbike tour van 17 km), een boekje lezen en wat winkelen.


Vanavond met elkaar gegeten en de plannen voor morgen doorgenomen.

Morgen wordt een spannende en drukke dag dus vanuit Jinja voor iedereen: Sula Bulungi (welterusten in het Ugandees)

 

 

 

Vandaag is het al de dag dat het tandheelkundig team vanuit Nederland vertrekt zodat we vanaf maandag kunnen starten met het maken van vullingen en het trekken van tanden&kiezen.

Het poetsteam vertrok naar Buluba. Een dorpje hier 30 km vandaan. Dat klinkt dichtbij maar het is toch al snel 45-50 minuten rijden. Onderweg zijn we gestopt om het warme eten op te halen wat we besteld hadden. Dit heet matoke en zijn speciale bananen die gestoofd zijn in bananenbladeren. Hier wordt dan een soort pindasaus bij gegeten.

Bij aankomst in het huis waar de lepra dames wonen kwamen de dames gelijk naar de woonkamer in hun mooiste kleding. En al snel werd en gesmikkeld van de lekkernijen die we voor ze hadden meegenomen.... een brood, boter en jam, een stuk zeep, tandenborstel en tandpasta, 2 stroopwafels en een beker cola of fanta. (Foto 3) En tot slot natuurlijk een enorm bord vol matoke en pindasaus.
Vol blijdschap begon iedereen te eten! Wat een bijzondere momenten blijven dit... de eenvoud en de dankbaarheid... voor zulke relatief eenvoudige dingen...

Dit hele bezoek was best indrukwekkend en emotioneel. Dus hebben we even koffie gedronken om weer een beetje op adem te komen. Buiten wat kinderen en moeders blij gemaakt met kleding, schoenen en natuurlijk een tandenborstel en tandpasta

Hierna was het tijd om naar het mannen huis te gaan. Ook hier dezelfde procedure gevolgd.

Aansluitend zijn we naar het ziekenhuis gereden. Hier lag 1 van de mannen opgenomen ivm een ontsteking. Gelukkig was hij toch erg blij met de cadeautjes!
Hierna zijn we naar de kraamafdeling gegaan en hebben vele baby’s, jonge moeders en zieke kinderen blij kunnen maken met schoenen of kleding. Ook hier was het opvallend dat het contrast zo groot blijft... een moeder met en doodgeboren kindje en een vrouw met weeën... beide op 1 ziekenzaal... hoe schrijnend...

Gelukkig hebben we hier ook veel mooie en nuttige dingen kunnen weggeven! Zoals brillen, kleding en schoenen

Rond 13 uur verlieten we het ziekenhuis en zijn richting Jinja gereden. Al vrij snel na ons vertrek knalden we met de benzinepijp op een heuvel(tje) in de weg. Deze was afgelopen zondag gemaakt maar door de klap sprong dat nu kapot en binnen een paar minuten liep er een halve tank benzine uit de auto over de rode aarde...

Maar ja... wat dan? Dan ben je toch echt in het niets gestrand.. en is en blijft het Afrika....
mensen zijn hier dan wel weer heel behulpzaam en al snel was er een monteur gevonden. En ging iemand anders op een boda boda een onderdeel halen...

Wij waren natuurlijk DE attractie van het dorpje en er stonden dus veel kinderen om ons heen... de 1 met veel te grote slippers, de ander zonder onderbroek of gewone broek, de volgende met een kapotte jurk of shirt..

Gelukkig kon de benzinepijp
(tijdelijk) gemaakt worden. En konden we na ongeveer 2 uur alweer verder richting ons Guesthouse. We hadden zelf gedacht dat het veel langer zou gaan duren dus we waren blij verrast! Terug in ons guesthouse waren we wel vol van alle bijzondere, indrukwekkende en heftige emoties en avonturen van vandaag en konden we rustig even bijkomen.

Vanmorgen bleek er een probleempje met onze bus te zijn waardoor Jimmy al vanaf 7 uur bezig was om dat te repareren. Uiteindelijk lukte dit ook maar vertrokken we iets later dan gepland. Onze bestemming voor vandaag was Busaana en ondanks dat dit tegenwoordig best goed per auto bereikbaar is mochten wij met de boot. Wat een heerlijke start van deze (werk)dag!

Het welkom op the Little Angel school door Job en Jennie was fantastisch. Wat een lieve mensen en wat een prachtige school en organisatie hebben zij via Lugacare hier opgezet!

Al snel stonden we voor de kleinste kleuters te zingen en poetsles te geven. In deze klas zitten ook Yael (de dochter) en Judah (de zoon van Jennie en Job)

Aansluitend aan de poetslessen werd de controle gedaan.
De school telt bijna 400 leerlingen ... best een intensief klusje dus om elk kind te controleren in de klas.
De kinderen die een behandeling nodig hebben werden genoteerd met de handeling die gedaan moet gaan worden...waardoor en dus nu al een enorme hoeveelheid werk voor maandag is.
Na de controle kreeg elk kind een vingerpoppetje.
Wat echt weer super gaaf was om te zien. Zo blij deze kinderen zijn met zo’n (handgemaakt) cadeautje!
Terwijl in de klaslokalen de controles gedaan werden werd door de rest van het team een klas tot behandel kamer omgetoverd.

Zodat er maandag vrij snel gestart kan gaan worden met het werk.
Aan het einde van de middag met de boot weer terug naar Jinja gevaren.
Met in de verte donkere wolken ... maar gelukkig bleef het droog!

Nu zit de poetsweek er dus echt op.

Ongelofelijk hoe snel deze week voorbij gegaan is!

 

 

 

 

Vandaag alweer de laatste dag dat we in de sloppenwijk Polota poetsles geven...
We begonnen met P1 en P2 van de Mudhuvani school waarna we doorgingen naar een heel klein schooltje (Mount Ararat)
Hier werden we met drum en muziek verwelkomd. En dit is altijd zo’n leuk, klein schooltje... met maar 16 kleuters... dat maakt het gewoon heel bijzonder. En we mogen hier ook altijd op de veranda poetsles aan kinderen uit de sloppenwijk geven die niet naar school kunnen.

Aansluitend zijn we naar het Mother Care schooltje gegaan alwaar we ook heel hartelijk werden welkom geheten.
Voor dit schooltje had Monique 11 voetbal tenues (kleine kindermaten) meegenomen.
En de kleine hummels zagen er prachtig uit in hun nieuwe voetbal tenues!

Onze volgende bestemming was de “Hope of destiny nursery” het schooltje waar we vorig jaar voor het eerst waren. Van buitenaf bijna onherkenbaar als school

Maar de kinderen deden weer enthousiast mee met het poetsen

 

Buiten kwam er iemand vragen of we ook bij haar school wilde komen poetsen... en natuurlijk wilden wij dat dan ook graag doen. Toen we bij deze voor ons dus nieuwe school aan kwamen, mochten we in de kerk, gebouwd op het terrein van de school, gaan staan voor onze poetslessen. 

De docenten waren super enthousiast dus met een enorm fijn gevoel over deze nieuwe school gingen we lunchen (midden in de sloppenwijk, bij een lokaal roll-egg tentje)
Daarna hebben we nog de groepen p5-P7 gedaan bij St Thereza en St Stephens ... leuk maar ook pittig... deze leeftijdscategorie.... die hier tussen de 12 en 17 ligt....
Heel bijzonder was het feit dat op de St. Stephens school een workshop werd gehouden om uitwasbaar maandverband te maken. Zodat meisjes in de week dat ze ongesteld zijn gewoon naar school kunnen (terwijl dat normaal niet kan want er is geen geld om maandverband oid te kopen.
En tot slot waren er ook nog grotere voetbal shirts voor het voetbal team van de St Thereza...
De dag dus weer prachtig afgesloten en in de afgelopen dagen ruim 4000 tandenborstels en tandpasta’s mogen uitdelen. Moe maar zeer voldaan hebben we dus deze dagen in Polota afgesloten.

 

Independence Day, onafhankelijkheids dag in Uganda. Vandaag werd gevierd dat ze 57 jaar geleden een zelfstandig land werden en geen kolonie van Engeland meer waren.

Op deze dag zijn alle scholen dicht wat betekent dat we een dagje vrij hadden. Vanmorgen op ons gemak ontbeten waarna Berinde in het hotel bleef en de rest naar de Kalagala waterval ging. De Nijl blijft prachtig en de kracht van dit wilde water heeft toch altijd weer een magische aantrekkingskracht of juist een afstotend en beangstigend effect.

Hier een stukje gewandeld en genoten van de mooie natuur en op een nieuwe Bush-camping iets gedronken. Natuurlijk mocht een groepsfoto in deze mooie omgeving niet ontbreken.
Rond 13 uur waren we terug in Jinja waarna we met zijn allen (inclusief Berinde) geluncht hebben en op jacht zijn gegaan naar souvenirs. Terug naar het hotel op de boda boda, het locale brommer transport. Altijd weer een belevenis, zeker als je dit voor het eerst doet!

Later in het hotel nog wat dozen tandenborstels en tandpasta’s uitgepakt en is er een start gemaakt met het maken van tandheelkundige dossiers van alle kinderen van de “Little Angel” school van Jennie in Busaana waar Lis en Lucy deze week aan het schilderen zijn. Want vrijdag gaat het hele poetsinstructie team daar heen om poetslessen te geven en Stichting HUG wil op deze school meer inzicht gaan krijgen over de kwaliteit van de kindergebitten en vandaar de opstart van dossiers.
De avond werd afgesloten met een enorme regen en onweersbui.(net als in Nederland)

 

 

Vanmorgen verliep alles soepel en zat iedereen met smaak van het ontbijt te genieten. Om 8 uur vertrokken we naar Polota en onze eerste stop was de Hopeland school. Deze school ligt net voor de sloppenwijk en dit is het 3de jaar dat we hier nu komen. De hoofdmeester was blij ons weer te zien en vertelde ons dat de kinderen minder vaak kiespijn hebben sinds wij komen. Alle kleuterschool kinderen stonden al buiten op het grasveld dus we konden gelijk met ons poetslied beginnen.
Daarna waren de grote kinderen (P1-P7) aan de beurt. En ook de tuinman die aan het werk was kreeg van Monique een tandenborstel. Het is zo mooi en bijzonder om te zien hoe blij mensen zijn met zo’n simpel en voor ons zo’n normaal iets als een tandenborstel en tandpasta...

Hierna zijn we naar de Tunaimi school gegaan. Er is nu een andere hoofdmeester op deze school en integenstelling tot andere jaren verliep alles enorm chaotisch en ongedisciplineerd. Ook ons verzoek om de kinderen per klas te mogen poetsen begreep hij denk niet want alle kleuters werden in 1 klas gezet en ook de grotere kinderen werden bij elkaar gezet. Dit was zo onhandig dat we er bijna niet door/langs konden en dan gaan kinderen ook nog steeds van plaats wisselen... en zeggen dan... ik heb nog geen tandpasta... en dan weet je dus niet goed meer wie nu wel heeft, wie niet of wie al 2x heeft....

Na deze hectische ervaring konden we gelukkig weer een beetje bijkomen bij het poetsen van kleuters, waarna we een lunchbreak hadden om vervolgens buiten weer een grote groep aan het poetsen te krijgen.

Hierna hebben we nog een paar klassen gedaan op het St Stephens waarna we door onze tandenborstels/tandpasta’s heen waren voor deze dag. Oftewel we hebben weer ruim 1400 kinderen blij kunnen maken vandaag.

 

Vanmorgen vertrokken we om 8 uur met zijn 4’en naar Polota.
De komende dagen is het team namelijk opgesplitst omdat Lis en Lucy op “the Little Angel school” van Jennie de komende dagen speeltoestellen gaan schilderen. Zij hebben daar een financieel geadopteerd jongetje op school en willen zo nog iets extra’s voor hem en de school doen. En na 1 dag schilderen is al duidelijk te zien hoe mooi de speeltoestellen opknappen van een lik verf!

In de sloppenwijk Polota aangekomen gingen Berinde, Monique, Anouk en Thérèse van start met de kleuters van de St. Stephens school.
Die kleintjes hebben vaak nog nooit een blank iemand gezien wat soms een kleine schrikreactie of een huilbui kan geven. Maar gelukkig duurt dat nooit lang.

Opvallend is het dat het team al heel snel als een geoliede machine functioneerd. Waarbij alle taken afwisselend worden uitgevoerd...
Zoals ... wie verteld het verhaal als we binnenkomen, wie geeft de instructie met het grote poetsmodel voor de klas, wie schrijft er op het bord enz enz...
Echt super gaaf om te zien en te ervaren!
Soms zijn de klassen ook enorm groot en lijkt het een moeilijke opdracht om alle kinderen te bereiken maar gelukkig kunnen we overal tussendoor lopen en de kinderen helpen daar waar het moeilijk gaat

Het doel van vandaag was om voor de “lunchpauze” zoveel mogelijk kleuterklassen en klassen 1 en 2 te zien. Deze kinderen komen na de lunchpauze niet meer terug naar school. Terwijl de grotere kinderen en wel gewoon zijn. Dus vandaar dat we op 3 verschillende scholen geweest zijn vandaag.
(St. Stephen, St. Thereza en St. Joseph). Waarbij we op de St. Joseph school middagpauze hebben gehouden en daarin, naast het eten van een heerlijke roll-egg, nog wat liedjes hebben gezongen en wat gebitscontroles hebben gedaan
Hierbij een aantal kinderen geadviseerd om volgende week echt voor een behandeling naar onze tijdelijke kliniek te komen...

Na de pauze hebben we alle resterende kinderen van de St. Joseph school ook van een tandenborstel, tandpasta en poetsles voorzien.
Opvallend vonden wij het aantal “special need” kinderen dit jaar op de diverse scholen. Vandaag alleen al hebben we een kindje met een waterhoofd, een syndroom van down en een albino gezien

Moe maar voldaan waren we rond 17 uur terug in ons hotel. Vandaag hebben we ruim 1300 kinderen gezien en voorzien van een tandenborstel, tandpasta en de daarbij behorende instructies. Na het avondeten hebben we opnieuw dozen klaar gezet om morgen weer verder te gaan daar waar we gebleven zijn... en stiekem zingen we nog “this is the way you brush your theeth...”

 

Na een nacht waarin we allemaal wel even wakker zijn geweest vanwege de enorme regenbui konden we vanmorgen genieten van het heerlijke ontbijt dat het AirPort Guesthouse heeft. En al snel zaten we dus met een lekkere kop koffie aan de pannenkoek.

Om 10:00 uur zou Jimmy, onze vaste chauffeur ons komen ophalen. Wij zaten rustig in de prachtige tuin op hem te wachten.
Toen hij er rond 10:30 uur nog niet was zijn we hem gaan bellen en bleek er e.e.a. met de auto niet goed. Maar gelukkig was alles gemaakt en was hij onderweg... het ging alleen nog wel even duren...
Wij besloten zelf vast naar het geldwisselkantoor te lopen en een doos water te kopen. Toen we bijna bij het guesthouse terug waren kwam Jimmy eraan en konden we de laatste paar meters met hem meerijden. We hebben alle koffers in de bus gedaan en zijn vertrokken richting Kampala. Want daar gingen we Berinde ophalen.

Het eerste stuk verliep soepel maar toen we in Kampala waren werd het toch best erg druk. Daar kwam hij dat we het Guesthouse niet zo goed konden vinden.. maar Jimmy is Jimmy en brengt ons uiteindelijk altijd daar waar we moeten zijn!

Dus nadat we nu officieel kennis met elkaar gemaakt hadden... (tot nu toe waren de contacten met Berinde via what’s app en FaceTime) is ons poets team nu compleet en werden Berinde haar spullen in de bus erbij gedaan, zijn we allemaal weer ingestapt en weer verder gereden. Inmiddels was het al redelijk laat dus toen we een supermarkt zagen hebben we een stop ingelast om even een broodje of samosa voor de lunch te halen.
Waarna we ons al etende weer in de regen en de file gestort hebben.

Het was al bijna 15:30 uur toen we op het kindertehuis Noah’s Ark aankwamen. Hier staan al onze tandheelkundige materialen opgeslagen. De meeste spullen waren al in de truck geladen en het restant ging in onze bus erbij. Waarna we doorgereden zijn naar Jinja (over de nieuwe brug)
Bij ons Guesthouse “Source of the smile” aangekomen hebben we alle kisten, koffers en dozen tandenborstels/tandpasta’s uitgeladen en in kamer 1 neergezet.

Onder het genot van een drankje zijn we daarna een deel van de tandenborstels aan het uitpakken geweest zodat er per doos 108 tandpasta’s en108 tandenborstels zitten zodat we dat morgen makkelijk kunnen uitdelen.

 

Na het avondeten nog even een koffie/thee gedaan waarna iedereen richting zijn kamer ging om daar nog wat koffers uit te pakken en spullen klaar te leggen voor morgen.

Want morgen gaan we echt van start....

 

 

 

Zaterdag 5 oktober, de dag waar we al een tijd naar uitkijken. De dag waarop het nieuwe avontuur gaat beginnen.... want vandaag vertrekken we naar Uganda!

Om 7:30 uur hebben we op Schiphol afgesproken. Voor Lis en Anouk wordt het het eerste bezoek aan Uganda, Lucy gaat voor de 2de keer en Monique voor de 3de keer.
Ondanks dat we met maar 5 “man” op pad gaan hebben we enorm veel bagage bij ons...
We hebben allemaal 2 koffers van 23 kg bij ons ticket, er gaat een extra sterilisator mee en we hebben via Luchtvaart zonder Grenzen ook nog 5 extra koffers toegezegd gekregen. Stichting Help Uganda(HUG) is Luchtvaart zonder Grenzen ook dit jaar weer heel dankbaar voor deze mogelijkheid om extra spullen mee te nemen want hierdoor zijn we in staat om al onze tandheelkundige materialen, die we de komende weken nodig hebben, mee te nemen.
Behalve dan de tandenborstels en tandpasta’s voor de poetsinstructie week. Die kopen we in Uganda want het is onmogelijk (qua ruimte en gewicht) om er 6000 van elk mee te nemen. Daarbij is het dan ook gelijk een stimulans van de locale economie om dat gewoon in Uganda te kopen.

Het meeste wat we in deze extra koffers mee hebben zijn disposables (dus handschoenen, mondmaskers, gaasjes enz) maar daarnaast hebben we ook verdovingsvloeistof, vullingsmaterialen zoals glasionomeer en composiet, extra fluoride en sealent. En we hebben dit jaar ook weer een paar nieuwe tangen om kiezen mee te trekken (voor bijna elke kies is een tang met een speciale hoek of opening nodig en voor de kleine kiezen in de bovenkaak kwamen we vorig jaar tangen te kort) en een UV-lamp om de vullingen uit te harden.
Tot slot hebben we natuurlijk onze mobiele unit mee om weer vullingen te kunnen maken. En we hebben zelfs een oude, gereviseerde, mobiele unit mee. Zodat we hopelijk nog meer werkzaamheden kunnen verrichten. Oftewel ...
We gaan ons zeker niet vervelen de komende 2 weken....

De vlucht is soepel en rustig verlopen. Bij aankomst in Entebbe op ons gemak in de rij voor het visum gaan staan. En hoe grappig.... het visum was de afgelopen 2 jaar een sticker met pasfoto die in je paspoort werd geplakt en nu... gewoon weer een stempel. En ook de controle van de vingerprint en iris-scan is afgeschaft... wat dat betreft blijft het toch gewoon Africa... never a dull moment en niets is voorspelbaar!

Alle koffers waren gelukkig keurig aangekomen en we hebben ze netjes op onze karretjes gezet. Helaas moest wel alles door de scan. Dus alles weer van het karretje, op de band, door de scan en weer op het karretje... Dit blijft een rare controle... want alles is op Schiphol goedgekeurd en mag hier dan toch weer afgekeurd worden waardoor je dingen niet mee het land in zou mogen nemen.... maar goed, gelukkig hadden we hier geen problemen en mochten alle koffers zo mee en hoefde er niets open.

Buiten stond Vincent ons op te wachten en zijn we met een busje en zijn auto naar het AirPort GuestHouse gegaan. Met elkaar nog lekker even iets gedronken en nu zijn we klaar voor onze 1ste nacht in het mooie, warme Uganda.