De laatste behandeldag!

Na het ontbijt vertrokken we richting de kliniek. Daar aangekomen: oorverdovende stilte. Oorzaak? Regen. In Oeganda betekent regen: reset. Geen school, geen kerk, geen paniek — gewoon even helemaal niks. Zouden we ook in Nederland moeten doen.

De wachtkamer zat niet vol patiënten, maar met ons eigen personeel. Iedereen ineens zeeën van tijd. Team Extractie kwam in matching blauw — fashion first, extracties second. En na twee weken Oegandese chaos hadden wij eindelijk het taalkundig Eureka-moment: “Semmanjoe!” (open!) en “Luma!” (bijt!). Twee woorden die onze tandheelkundige carrière definieerden. Helaas begrepen de unit en de afzuiger dat ook… en besloten ze collectief ontslag te nemen.

Resultaat: extracties in de gang, boren in stoel A door tandarts en assistent, vullen in stoel B door andere tandarts en assistent.

Na een laatste vette lading rolexen tosti’s en wentelteefjes, pakten we onze tassen. Tranen, zwaaien, nog één “bye my friend!” — en hop, richting Kampala.