Nieuwe dag, nieuw plan, nieuwe chaos. We doen vandaag weer iets dat lijkt op taakverdeling — maar laten we eerlijk zijn: het is meer een soort georganiseerde paniek met een vleugje optimisme. Djoek en Mees vertrokken naar de secondary om kinderen op te halen voor behandeling.

Ondertussen zaten wij in masterplan-modus. De headteacher kreeg een foto van onze ‘lijst’ (lees: een soort abstract kunstwerk van namen, kleuren, strepen en symbolen die niemand echt begrijpt). Ze dacht gelukkig: “Aha! Iets ander de naam = iets aan de hand = hup, naar de kliniek!” Perfect. Nou ja, bijna perfect.
Want net toen we klaar waren met onze zorgvuldig handgeschreven briefjes van klas Senior 2, kwam het Grote Nieuws:
“Deze klas heeft examens.”

Fantastisch. Half uur compleet weggegooid. Of nou ja — we hebben tenminste geoefend met het spellen van Oegandese namen. Nieuwe tactiek: altijd eerst de headteacher raadplegen, onze persoonlijke Google Calendar op benen. We keerden terug met een stoet van ongeveer tien kinderen. Djoek en Mees gingen full anesthesie-modus, terwijl Lien, De, Griet en Lau in de behandelkamer deden alsof ze in Grey’s Anatomy: Tropical Edition speelden. Iedereen deed zo enthousiast zijn eigen ding dat er ineens meer kinderen met verdoving buiten stonden dan binnen patiënten waren.

Vandaag dus weer flink wat leerlingen “door de molen” gehaald.

Hoeveel precies? Geen idee. Maar het klinkt wel alsof we controle hebben, en dát is wat telt.
Nieuwe plannen voor morgen:
* Een goede nachtrust
* Een beter plan (misschien)
* En genoeg enthousiasme om nog twee dagen lang chaos te verkopen als efficiëntie.