2014

Ook dit jaar werden de leprazieken weer verblijd met ons bezoek. Zij weten inmiddels dat we ergens in oktober komen en in de week voorafgaand aan ons bezoek stelt sr. Philomena hen op de hoogte.

Ze kleden zich dan netjes aan en zitten echt op ons te wachten of kruipen ons al juichend tegemoet.

Stichting HUG verzorgt al 11 jaar een afwisseling in hun menu. Voor een paar dagen krijgen ze brood en jam, frisdrank en koekjes. Dit keer hadden we voor hen hun geliefde traditionele maaltijd laten bereiden: Matoake en geanutsauce. Grote borden werden volgeschept en een vlgd vol bord op hun kamertje verstopt onder hun bed. Wat een feest!

lepramannen genieten van hun matoake

Tevens mochten we namens Monique Smits, een trouwe vrijwilligster, aan iedere leprapatiënt een warme fleecedeken uitdelen. Ze hebben het vaak koud, vw hun slechte doorbloeding maar ook omdat het in het regenseizoen erg afkoelt. Een lieve, warme gift, waarvoor ze enorm dankbaar waren.

Al 13 jaar zijn we hen trouwBlij met zijn fleecedekendrinken voor een lepra-patiënteeen warme fleecedeken van onze vrijwilligster MoniqueIrma helpt een lepra-patiënte met eten van de mataokelepra-tv-2lepra-tv-3lepra-tvlepra verminkt vreselijkMiranda maakt de lepra-vrouwen erg blij met de prachtige jurken van haar moederrijk bezit brood en belegSmullen van een stroopwafelThérèse deelt high-fives uit met een lepra-patiënte

Natuurlijk bezoeken we ook dit jaar met onze vrijwilligers het Lepra-ziekenhuis.
Op 18 oktober a.s. zullen we weer met een volgeladen auto de poort van het St. Francis Ziekenhuis door rijden.
Helaas zijn er in het vrouwenhuis in het afgelopen jaar 3 vrouwen overleden.
Bevrijd uit de hel waarin zij leven. Verlaten door hun dierbaren, door het sluitstuk van de financiële ruimte die het ziekenhuis heeft krijgen zij 365 dagen per jaar dezelfde voeding (waar st. HUG 1x per jaar een uitzondering op maakt), maar helaas krijgen zij ook niet voldoende medische hulp. Hun eenzaamheid is zo voelbaar en triest.
Het enige wat wij voor hen hebben kunnen doen in de afgelopen 10 jaar is het doneren van wat randvoorwaarden: de aanleg van het sanitair en de watercontainers, de aanschaf van nieuwe bedden, matrassen, kussens, dekens en linnengoed. De zachte kussens in de stoelen van hun huiskamer, de televisie en dvd-recorder, gasbranders en voor ieder huis een ketel om zelf thee te kunnen zetten, rolstoelen, etc.
Geld geven aan degenen die verantwoordelijk voor hen zijn kan niet, dat verdwijnt in de verkeerde zakken.
Dat is zó schrijnend, want daarom staan we wezenlijk met lege handen.

De vrijwilligers die bij hen zijn geweest zijn daar ook iedere keer erg van onder de indruk.
Zo heeft Miranda van den Oever vorig jaar na haar bezoekje aan deze mensen in 1 week tijd voor een volle koffer met warme vesten gezorgd en zullen we dit jaar 20 fleecedekens, geschonken door Monique Smits, voor hen meenemen.

Allemaal om hen te laten voelen dat wij wel van hen houden en hen die warme omhelzing willen geven die zij zo verdienen en nodig hebben.