2015

Onze assistent Projectmanager Florence wacht ons al op als we met de koffer vol met protheses en prothese bh's het pad naar de polikliniek chirurgie oplopen.
Florence heeft zelf ook borstkanker gehad en spreekt regelmatig haar lotgenotes.
Ze belooft hen dat wij ieder jaar in oktober komen om de borstkankerpatiëntes van een prothese en zonodig een prothese bh te voorzien. Als de datum van ons bezoek bekend is geeft ze ieder die geïnteresseerd is nog een telefoontje en zo komt het dat er een hele groep vrouwen ons al op zit te wachten. In Uganda zijn er geen protheses verkrijgbaar.

Eén voor één, vw de privacy en de persoonlijke aandacht, laten we hen binnen. We leggen uit dat we weten wat de patiëntes door hebben moeten maken en met welke onzekerheid ze verder moeten. Sommigen vragen om voedingsadviezen en andere zoeken een schouder om op uit te huilen. Zoveel spanning, zoveel onverwerkt verdriet, het grijpt ons ieder jaar zó aan!

Dan gaan we passen. De meeste vrouwen hebben geen geld voor een bh, maar als ze dat wel hebben dragen ze oude lappen ipv een prothese, wat een scheef effect tot gevolg heeft. Zo sneu!
Hoe mooi en ontroerend is het dan dat wij deze kwetsbare vrouwen van een passende prothese bh mogen voorzien, waar we zo goed mogelijk een voor hun eigen borst identieke prothese bij zoeken. Dat deze prothese blank is deert hen niet; het zit immers onder hun kleding en ze lijken voor de buitenwereld weer een gezonde vrouw. Dat dit doorwerkt in hun zelfvertrouwen behoeft geen betoog.

Hun tranen van blijdschap doen ons zó veel! Er gaat weer een blije vrouw terug naar huis!

We hopen dit projekt nog lang te mogen voortzetten!