Lepra Ziekenhuis

Je zult maar verstoten zijn van huis, haard en familie. Je zult maar geen enkele uitkering krijgen en volledig afhankelijk zijn van mensen die niet bang zijn om geïnfecteerd te worden met lepra dat geldt voor de dagelijkse verzorgenden maar ook voor de fysiotherapie en de maaltijd- bezorgers.
ndanks dat de mensen genezen zijn van lepra zijn er zichtbaar verminkingen ontstaan en hierdoor worden ze uitgestoten uit de gemeenschap en durven mensen niet op bezoek te komen
De maaltijden zijn 365 dagen per jaar hetzelfde voor deze vergeten eenzame mensen: maïspap en bonen en een kopje thee met melk. Nooit een stukje vlees en nooit een boterham.
Al sinds 2003 komt stichting Help UGanda (HUG) dit voedselpatroon ieder jaar doorbreken.
Helaas zijn we sinds 2019 niet meer bij hen geweest door de beperkingen van het Corona virus. Ook in Uganda was er een lockdown (de kinderen konden 2 jaar niet naar school).
Gelukkig is er nu meer vrijheid en hebben we deze vergeten groep vandaag kunnen verrassen met een heerlijke warme maaltijd. Onze ambassadeur Jimmy heeft ingekocht en hen getrakteerd op: mataoke (een bananengerecht) met pindasaus, gekookte vis en frisdrank. Voor morgen voor ieder een brood met beleg.
Wat waren ze blij en wat maakt dit voor even hun eenzame leven en wachten op de dood een beetje goed.
Dank, veel dank voor de vaste donateurs van onze stichting die dit mogelijk gemaakt hebben!

Ook dit jaar hebben we met een groot team op 14 oktober het Lepra-projekt bezocht.

Thérèse en Irma zorgden vooraf voor de inkoop van het brood, de jam, de boter, de zeep en een aantal flessen frisdrank. Tevens bestelden zij bij het Kakira Guesthouse de Mataoke (een bananengerecht) met de pindasaus, die we op de ochtend van 14 oktober al vroeg konden ophalen.

Het HUG-team was diep onder de indruk van de leefsituatie van de lepra-zieken. Het wonen in groepsverband in een weliswaar huiselijke sfeer (met zachte stoelen, een radio en een televisie) biedt de door ieder verlaten zieke wel een onderkomen maar de sfeer van eenzaamheid is door alles heen voelbaar.

Onze stichting doet er alles aan om hen een warme hand te reiken; we huggen, we zingen en dansen en nemen veel nuttige spullen mee.

Onze projektcoördinator Jimmy Mulika bekeek met onze bestuursleden Thérèse en Wilma de door HUG gefinancierde douches van de dames en stelde vast dat een losse leiding vastgemaakt moest worden. Tevens vroegen de vrouwen en mannen om nieuwe lakens, slopen, klamboes en eetgerei (borden en mokken).

De lepramannen vroegen om een radio en Jimmy heeft daarvoor gezorgd

Ze genoten zichtbaar van de matoake met pindasaus samen met een beker frisdrank.

Blij met haar nieuwe lakens en eetgerei

Met haar invalide handen maakt ze toch haar bed op met de nieuwe lakens

Thérèse en Irma zorgden later in de week wederom voor de inkoop van alle gewenste spullen en Jimmy leverde alles af.

We zijn altijd geraakt door de intense eenzaamheid en verlatenheid van deze mensen, maar het doet hen en ons zó goed dat we hen, namens onze donateurs, weer even blij kunnen maken.


Voor uw gift zijn zij enorm dankbaar!

 

 

Onlangs hebben we een grote wens van de lepra-zieken ingewilligd.
De beerput funktioneerde niet meer en de wanden en vloer van het toilet en de douche waren aan vervanging toe.
Beiden zijn gerepareerd en funktioneren weer prima.

Omdat de lepra-zieken veelal niet meer kunnen lopen en dus kruipend naar het toilet gaan bedachten we dat het goed was om een overkapping van het huis naar de toiletruimten te maken.




Jimmy Mulika, onze ambassadeur, heeft dit allemaal georganiseerd en laten uitvoeren.

We zijn, samen met de lepra-zieken, heel blij met het resultaat.

.

Stichting Help UGanda (HUG) trof op 10 juni 2015 Sr. Philomena van het Lepra-ziekenhuis.
Zij gaf aan dat de badkamer van de lepra-vrouwen hard aan renovatie toe is.
We spraken af dat zij een offerte op laat maken, waarover in het bestuur van stichting HUG bepaald zal worden of wij tot uitvoering over - kunnen - gaan.

We zullen, na ons akkoord in het bestuur,  dit vervolgens aan de projekt-coördinator Denise en haar assistent Florence overlaten om deze renovatie te begeleiden.

We houden u op de hoogte.

Ook dit jaar werden de leprazieken weer verblijd met ons bezoek. Zij weten inmiddels dat we ergens in oktober komen en in de week voorafgaand aan ons bezoek stelt sr. Philomena hen op de hoogte.

Ze kleden zich dan netjes aan en zitten echt op ons te wachten of kruipen ons al juichend tegemoet.

Stichting HUG verzorgt al 11 jaar een afwisseling in hun menu. Voor een paar dagen krijgen ze brood en jam, frisdrank en koekjes. Dit keer hadden we voor hen hun geliefde traditionele maaltijd laten bereiden: Matoake en geanutsauce. Grote borden werden volgeschept en een vlgd vol bord op hun kamertje verstopt onder hun bed. Wat een feest!

lepramannen genieten van hun matoake

Tevens mochten we namens Monique Smits, een trouwe vrijwilligster, aan iedere leprapatiënt een warme fleecedeken uitdelen. Ze hebben het vaak koud, vw hun slechte doorbloeding maar ook omdat het in het regenseizoen erg afkoelt. Een lieve, warme gift, waarvoor ze enorm dankbaar waren.

Al 13 jaar zijn we hen trouwBlij met zijn fleecedekendrinken voor een lepra-patiënteeen warme fleecedeken van onze vrijwilligster MoniqueIrma helpt een lepra-patiënte met eten van de mataokelepra-tv-2lepra-tv-3lepra-tvlepra verminkt vreselijkMiranda maakt de lepra-vrouwen erg blij met de prachtige jurken van haar moederrijk bezit brood en belegSmullen van een stroopwafelThérèse deelt high-fives uit met een lepra-patiënte

Natuurlijk bezoeken we ook dit jaar met onze vrijwilligers het Lepra-ziekenhuis.
Op 18 oktober a.s. zullen we weer met een volgeladen auto de poort van het St. Francis Ziekenhuis door rijden.
Helaas zijn er in het vrouwenhuis in het afgelopen jaar 3 vrouwen overleden.
Bevrijd uit de hel waarin zij leven. Verlaten door hun dierbaren, door het sluitstuk van de financiële ruimte die het ziekenhuis heeft krijgen zij 365 dagen per jaar dezelfde voeding (waar st. HUG 1x per jaar een uitzondering op maakt), maar helaas krijgen zij ook niet voldoende medische hulp. Hun eenzaamheid is zo voelbaar en triest.
Het enige wat wij voor hen hebben kunnen doen in de afgelopen 10 jaar is het doneren van wat randvoorwaarden: de aanleg van het sanitair en de watercontainers, de aanschaf van nieuwe bedden, matrassen, kussens, dekens en linnengoed. De zachte kussens in de stoelen van hun huiskamer, de televisie en dvd-recorder, gasbranders en voor ieder huis een ketel om zelf thee te kunnen zetten, rolstoelen, etc.
Geld geven aan degenen die verantwoordelijk voor hen zijn kan niet, dat verdwijnt in de verkeerde zakken.
Dat is zó schrijnend, want daarom staan we wezenlijk met lege handen.

De vrijwilligers die bij hen zijn geweest zijn daar ook iedere keer erg van onder de indruk.
Zo heeft Miranda van den Oever vorig jaar na haar bezoekje aan deze mensen in 1 week tijd voor een volle koffer met warme vesten gezorgd en zullen we dit jaar 20 fleecedekens, geschonken door Monique Smits, voor hen meenemen.

Allemaal om hen te laten voelen dat wij wel van hen houden en hen die warme omhelzing willen geven die zij zo verdienen en nodig hebben.

Wie wil er voor onze leprazieken in Uganda 2 weken (of meer) een verschil maken? Voor de leprazieken rijgen de dagen zich aaneen met wachten op de dood. Door hun ziekte krijgen ze geen aandacht meer van hun familie en vrienden. In Uganda is men (onterecht) bang dat men nog geïnfecteerd kan raken, terwijl deze mensen al -in de meeste gevallen meer dan 20 jaar- gezond verklaard zijn. Helaas heeft de ziekte voordien hun ledematen ernstig aangetast, waardoor ze vaak zwaar invalide zijn.

Wij zoeken voor deze zeer dankbare klus:
Vrijwilligers
* boven 25 jaar
* met een opleiding tot verzorgende/verpleegkundige
* met de mogelijkheid hun reis en verblijf zelf te financieren
* die aan de rand van Lake Victoria willen genieten van de schoonheid van dit 3e wereldland
* die hun mooie beroep uit willen oefenen bij en voor deze groep vergeten mensen

Geïnteresseerd? Vragen?
We nodigen je graag uit om naar onze contactpagina te gaan en een e-mail te versturen of telefonisch je vragen bij ons neer te leggen.

Op 19 maart 2013 was er groot feest voor de Leprazieken van het St. Francis Ziekenhuis in Buluba.
In 4 dagen hebben Piet Buitendijk, de directeur van Noah's Ark en zijn werkers, het sanitair geplaatst achter de mannenbarakken. Groot was hun dankbaarheid en vreugde omdat de oude douches en toiletten op instorten staan. Het pad, waarop ze kruipend het sanitair kunnen bereiken, was speciaal voor hen aangelegd.

Na de officiële opening die door voorzitter Wilma den Breejen-Buhrs van Stichting Help UGanda (HUG) werd verricht en waarbij de speech werd vertaald door 1 van de verpleegkundigen, was het echt feest!
Stichting HUG had voor gebraden kippenbouten en frisdrank gezorgd. Voor de straatarme leprozen was dit een lekkernij, omdat ze 365 dagen per jaar alleen maar 1 maaltijd per dag krijgen: maispap en bonen.
Een van hen lag in het ziekenhuis, omdat haar been dusdanige ontstekingen had, dat het moest worden afgezet. Ook zij was blij met ons bezoekje en de lekkernijen.

Dank aan de donateurs die deze plaatsing van het sanitair mogelijk maakten!

Hieronder enkele foto's van de feestelijkheden:

Hieronder foto's van de drinkwatervaten en sanitaire voorzieningen die klaarliggen om geplaatst te worden bij de lepra-zieken.

DrinkwatervatenSanitaire zaken

Wilma den Breejen-Buhrs, voorzitter Stichting Help UGanda (HUG) gaat samen met Piet Buitendijk van Noah's Ark beoordelen wat de beste oplossing zou zijn voor het sanitairprobleem van de lepramannen van St. Francis.
Piet's voorstel:
Breek deze gebouwen af en maak een platform met een stenen reservoir daaronder en plaats daar hard plastic gebouwen op van de fa. Crest, die kant en klaar te koop zijn en goed schoon te houden zijn. Deze gebouwen staan met hun rugzijde tegen elkaar aan. Aan de ene zijde wc's, aan de andere zijde douches.
Zorg voor een goede overkapping en een overkapte bestrating naar deze wc's en douches.

De mannen en vrouwen-lepra patiënten willen graag ieder een eigen watertank voor opvang van regenwater t.b.v. schoner en lekkerder drinkwater.

We gaan inventariseren wat de kosten voor beide projecten zijn. Een klein gedeelte kan door St.Francis meebetaald worden.

Toiletgebouw St. FrancisToiletten

Overleg met de nonnen

Onze vrijwilligsters Petralien en Grace hebben geweldig werk verricht door de oude leprapatiënten eens extra aandacht te geven. Hun kamertjes zijn opgefrist en van nieuwe bedden, matrassen en schoon beddengoed voorzien en daarnaast is er aan persoonlijke hygiëne aandacht geschonken.

De bouw van toiletten bij de herenbarakken staat nog steeds op de planning en zal in 2012 geëffectueerd worden.

Vanwege het feit dat lepra tegenwoordig in een vroeg stadium door artsen herkend en behandeld wordt, zijn het louter patiënten van boven 50 jaar die opgenomen worden door St. Francis. Dat dit een uitstervende groep is is evident.

 

Ga naar de weblog van de HUG-vrijwilligers Grace en Petralien die 2 weken lang de leprapatiënten verzorgden en verwenden.